Dementerenden in verzorgingshuizen moeten recht hebben op bezoek van één en dezelfde liefhebbende persoon. Op deze manier voelt de dementerende zich niet verlaten. Dementie hebben is al angstig genoeg en een geliefd iemand om je heen geeft rust. Laat de naasten de afstand van 1,5 meter houden. Zorg ook voor de geestelijke gezondheid van dementen want wat heb je aan een lichaam als je hoofd verdrietig is!
Familie, vrienden, kennissen, omstanders en verzorgers van de dementen
Als je dementerend bent dan is dat angstig. Je raakt de weg kwijt. Als je naar een verzorgingstehuis moet omdat je naasten niet meer voor je kunnen zorgen, dan is dat dubbel zo verdrietig. Intens verdrietig ook voor de familie.
Het is heel lastig om de dementerende uit te leggen dat ze nog geliefd zijn, ze worden immers uit huis geplaatst. Gelukkig is er een lichtpuntje, jij als dementerende krijgt bezoek van de mensen die je liefhebt.
Nu valt je bezoek ook weg... je wereld stort volledig in. Je blijf maar wachten, je blijft maar vragen waarom komen ze niet maar vergeet elke keer het antwoord of je begrijpt het antwoord niet. Wat een verdriet!
Zorg niet alleen voor de lichamelijke gezondheid maar ook voor de geestelijke gezondheid van dementerenden! Want wat heb je aan een verzorgd lichaam met een wanhopige geest?
Nu wordt er bijvoorbeeld geopperd om te videobellen. Prima oplossing als de dementerende zo contact kan maken, maar niet iedereen is hiertoe in staat... Partners, broers of zussen of andere naasten die ook al vaak op leeftijd zijn, zien vaak amper nog anderen Geef hen de kans om langs te komen!
Laat één vaste bezoeker nog langskomen, geef ruimte voor daadwerkelijk bezoek. Overleg goed hoeveel contacten deze bezoeker zelf nog onderhoudt. Spreek de mensen aan op hun gezond verstand!